Als puber vroeg ik me vaak af: hoe zou het zijn als ik in bed bleef liggen? Hoe lang blijft dat lekker? Het afgelopen jaar beleefde ik vooral horizontaal onder mijn dekbed. Al snel bleek dat geen gouden formule: veel huilen, veel woelen, weinig lol. Toch ontdekte ik een voordeeltje: waar ik menig fitgirl hard zag zwoegen op een #challenge, besefte ik me dat ik de meeste #challenges af kon vinken vanuit mijn luie bed.

 Haren niet wassen. Wat zeg ik? Níets meer wassen
Als ik de die hards mag geloven, zijn er twee manieren om normaal gesproken deze uitdaging aan te gaan: cold turkey of je aansluiten bij een no poo movement. Bij no poo dacht ik even: zijn deze meiden helemaal van de pot gerukt? (en zouden ze er dan normaal gesproken met hun haren in hebben gehangen?). Het blijkt om een afbouwmethode met andere poo’s dan shampoo te gaan. Na enige research kan ik jullie melden dat ik me bij de cold turkey movement aan had gesloten. Die gaat als volgt: de ene dag sta je je haren in te zepen met shampoo en de volgende – zeg zes – dagen was je je haar niet. Je douchet ook niet overigens. Bijkomend voordeel: je bed verschonen heeft in dit geval ook weinig nut meer. Mocht er ook een challenge bestaan voor het zo lang mogelijk beslapen van je beddengoed: #check.

De all natural look
Op een dag zaten er twee vriendinnen op de rand van mijn bed en zei de ene: ‘Wow, hoe kom jij aan zulke mooie lange nagels?!’ Waarop de ander mompelde: ‘Gewoon, op je nest blijven liggen.’ Als je veel tijd in bed doorbrengt, woekert de boel lekker door zonder storende invloeden van buitenaf. Mijn haardos werd er weerbarstiger door, mijn huid bleker en de blik in mijn ogen – vaak omrand door mijn bril – holler. Alicia Keys zou trots om me zijn, er kwam geen spatje make-up aan te pas voor deze look. Dat er met Sinterklaas op alle pakjes die voor mij bestemd waren ‘Herman Brusselmans’ stond, nam ik maar op de koop toe.

Dry january-february-march-april-may-june-july-august-september-october-november-december
Een woestijn was er nog vochtig bij het afgelopen jaar, zo droog stond ik. Op alle vlakken. Over seks kan ik kort zijn: zie maar eens iemand naar je ranzige bed te lokken wanneer je eruit ziet als Herman Brusselmans en ruikt alsof je een etmaal frikadellen hebt staan bakken. Koffie durfde ik niet meer te drinken. Bang dat mijn hart nog harder zou gaan kloppen dan het al deed. Alcohol was nog enger, stel je voor dat alles om me heen nog meer ging draaien dan het tijdens mijn paniekaanvallen al deed. Een jaar lang deed ik aan geheelonthouding en ik heb nog nooit zo hard getript.

Financiële detox
Slapend rijk worden is me nog niet gelukt, maar slapend minder snel blut raken wel. Mijn geld bleef, net als zijn baasje, geconserveerd in een oude sok. Geen kaartjes voor festivals, entree voor clubs, drankjes hier en etentjes daar. Vrienden namen hun kliekjes mee en ik at alles op, zelfs die dubieuze bruine drab in die diepvrieszak (op de foto links achterin). Dat brengt me tot nog een challenge die ik af kan vinken: de #no waste challenge.

Shopstop
Wegens gebrek aan poen en puf heb ik een jaar niet geshopt. Vlak voor ik in mijn diepe dip wegzakte, had ik mijn klerenkast grondig uitgezocht. Het was de bedoeling dat ik mijn sterk vermagerde garderobe aan zou vullen met flitsend nieuw goed. Maar dat shopmoment kwam dus niet. Wat overbleef waren een paar onverslijtbare items uit mijn havotijd. Mijn sneakers bijvoorbeeld. Laatst stapte ik naar buiten om boodschappen te doen en zakte met mijn linkergymp weg in de hondenstront. Terwijl ik in gedachten mijn schoenen uittrok en theatraal de gracht in slingerde, zocht ik de straat af naar een takje om alle 10050 ribbeltjes in het profiel van mijn zool leeg te schrapen.

Conclusie
Een jaar zonder-challenge-challenge is als een polonaise: alle non-challenges haken lekker in elkaar. In bed liggen scheelt een hoop tijd, geld en energie. Maar bovenal neemt het de drang om een challenge aan te gaan weg, wat denk ik het grootste voordeel is.